Μια διευκρίνηση..

Όταν έγραφα για την τελευταία μου έξοδο, την προηγούμενη νύχτα, θέλω να κάνω μια διευκρίνηση που δεν ήξερα ότι ακούστηκε έτσι όπως το έγραψα. Η απογοήτευση μου για το μπαρ που έκλεισε νωρίς, περιοριζόταν στο no longer drinks available και κατά ουδένα λόγο δεν αναφερόμουν στην μηδαμινή γνωριμία που είχα με τον κάθε τυχάρπαστο νερόβραστο εγγλέζο.

Από ότι φαίνεται, πολλές φορές δεν εκπέμπω στα ίδια μήκη κύμματος με τον υπόλοιπο κόσμο και λέω ή κάνω πράγματα που δε μπορώ να καταλάβω πως θα τα αντιληφθεί ο άλλος. Και μάλλον από αυτό πηγάζουν οι πλείστοι καυγάδες μου με τον Κοινό Γνωστό.

A Day & A Nite Out

Μετά από πολύ, πάρα πολύ καιρό βγήκα επιτέλους έξω, ήπια fairly enough και διασκέδασα (αν και όχι όπως στην άγρια νίοτη μου). Είχα κανονίσει να βγω με την Anti μου και κάτι φίλους της που ήρθαν από το Exeter.

Η μέρα προμηνυόταν από το πρωί γλυκιά, με μια απειροελάχιτη μέθη λιακάδας. Για πρώτη φορά ξύπνησα μονάχη μου, άνοιξα το παράθυρο, χαμογέλασα στο απέναντι δέντρο και ετοιμάστηκα να βγω έξω. Είχα μια ανεξ'ηγητη διάθεση να περπατήσω δίπλα στον Τάμεση, να νιώσω την αύρα του νερού, να δω τουσ γλάρους να καυγαδίζουν για ψίχουλα, να μυρίσω τον ιδρώτα των πλοιαρίων. Τηλεφωνώ λοιπόν στον Κοινό Γνωστό, μιας και μένει κοντά στο Waterloo και κατά παράδοξο τρόπο δε χρειάζεται καν να τον πείσω για τον περίπατο. Βρεθόμαστε στο σταθμό, στην αρχή αμίλητοι και οι δύο, μετά εγώ σκάζω ένα χαμόγελο και αυτός μου ρίχνει ένα αναπάντεχο φιλί. Κρυώνω, οι ηλιακτίδες με ξεγέλασαν ξανά και δε φόρεσα σακάκι. Μου δίνει το δικό του χωρίς να το ζητήσω.

Κόσμος πολύς. Είχε παζαράκι βιβλίων. Τον πιάνω από το χέτι και κυριολεκτικά I drag him to the small tables, filled with books. Αυτός αφοσιώνεται σε ένα βιβλίο για το ποδόσφαιρο και εγώ αναζητώ κάτι που θα με συγκινήσει. Βρίσκω ένα φτηνό ρομάντζο που διαδραματιζόταν στηντσαρική Ρωσσία και ένα θρίλλερ για ένα κόκκινο δωμάτιο. Εννοείται πως επιλέγω το βιβλίο με την επικεφαλίδα τρόμου. Πληρώνω και περπατούμε προς την μικρή αποβάθρα. Στεκόμαστε σαν τους χάχες, ρουφώ αχόρταγα όλες τις ηλιακτίδες που μπορώ να παγιδεύσω ενώ αυτός με κρατά αγκαλιά. Μαλλώνουμε πολύ τελευταία. Περισσότερο από άλλες φορές. Παρόλα αυτά, εκεί που νιώθω ότι είμαι μουδιασμένη, ότι το κορμί μου και η ψυχή μου δε νιώθουν τίποτα, τα ανατρέπει όλα με ένα ανέμελο χάδι, με ένα υγρό φιλί.

Το βράδυ έχω κανονισμένη έξοδο. Ανυπομονώ πολύ, ίσως γιατί θα βγω χωρίς εκείνον. Αυτός φοβάται. Αλλά έχει γίνει πλεόν η ζωή μου. Δεν είναι τυχαία που κάποτε τον αποκαλώ έτσι, όσο και να μισώ αυτή τη διάπίστωση. Αυτός φοβάται. And he better! Ίσως αρχίσει να μου συμπεριφέρεται καλύτερα. πριν φύγω με ρώτησε αν με κάνει δυστυχισμένη. Βσικά ήταν περισσότερο ρητορική ερώτηση. 'Πολύ' του απάντησα και φεύγω σα σίφουνας για ακόμα μια φορά αφού το συνήθισα πολύ τελευταία και χτυπώ με φόρα την πόρτα.

11 περίπου η ώρα και συναντιέμαι με την Anti και την παρέα της κάπου στο Holborn station. Νιώθω τρομερή ανακούφιση που δεν οδηγώ εγώ το πλήθος. Μας καθοδηγεί ο Σ., ο ξάδερφος. Πάμε σε 2-3 club, μια γραμμή να περιμένει... Αναμενόμενο όμως. Αρχίζουμε να περπατούμε μέσα στην όχι και τόσο παγωμένη νυχτιά, μέχρι που τα βήματά μας μάς οδη΄γούν στο bar Blanca. Χάτε, αφού δε θα πά με στο βραζιλιάνικο club, we should try this. Μπαίνουμε μέσα, I really like what they've done with the place. With all the mirrors and all, it reminds me of Graffiti in Limassol... Limassol, how I've missed you... Ανοίγουμε μια μπουκάλα κρασί και τη πίνουμε πολύ πιο σύντομα από όσο έπρεπε. Κάποιος λέει ιδέα να try some other place. Ξαναπιάνουμε τους δρόμους σαν μια παρέα φτηνοί μεθύστακες με ακριβά ρούχα. Γυρίζουμε στο Covent Garden, από εδώ, από πιο εκεί, εγώ μια ζωή χαμένη και να μη ξέρω ούτε που πάμε ούτε που βρισκόμαστε (δηλαδή να δω πότε θα μου κάνει κάποιος δώρο ένα fucking GPRS!). Χωρίς να το καταλάβω αρχίζω να μιλώ στα ισπανικά. Πεθύμησα τους φίλους μου. Ίσως και να πεθύμησα την άσωτη ζωή μου, τα καθημερινά χαραμίσματά μου στα bar, τη γλυκιά λησμονιά που σου προσφέρει το ποτό...

Όλοι οι πιθανοί τόπoι απορρίπτονται! ΟΥΦ! Αφού έμπλεξα με παρέα γεροντάκια. Άσχετο πως είμαι η πιο μεγάλη σε ηλικία. Όλη η παρέα 22, εγώ 23. ΟΥΦ! Τελικά αποφασίζουν να πάνε σπιτάκι τους. Εγώ όμως I'm in the mood of drinking some more. I feel that I really need to. Νομίζω ότι ξύπνησε η Μάρλεν της Γρανάδας και του Σκαραβέου... If that's the case, God saves us all! Αποχαιρετώ την παρέα, ο ξάδερφος πολύ γλυκά με ρωτά αν είμαι σίγουρη για την απόφασή μου να επιστρέψω μονάχη πίσω στo Bar. Απαντώ it's nothing big deal, τους αποχαιρετώ όλους με ένα φιλί και πιάνω για ακόμα μια φορά τον μοναχικό μου δρόμο. Ευτυχώς πρόλαβα να πιω 2 smirnoff, 2 corona και 1 black russian. Σχεδόν σταμάτησα να τον σκέφτομαι. Μου πιάνει και κουβέντα ένας στο bar. Δυστυχώς κλείνει πριν προλάβω να παραγγείλω ακόμα ένα ποτό. Hostia!

Περπατώ περπατώ στην μεγάλη πόλη που δε φαίνεται να κοιμάται νωρίς, έστω και αν τα bar για μένα κλείνουν πολύ νωρίς. Αναζητώ μια στάση. Προσανατολίζομαι παρόλη την γλυκιά, πολύ γλυκιά ζαλάδα μου και μπαίνω σε ένα λεωφορείο που υπέθεσα ότι πηγαίνει προς τις εστίες μου. Ευτυχώς διαπιστώνω ότι η απόφαση μου ήταν σωστή. Έφτασα σπίτι. Άνοιξα τον υπολογιστή. Γράφω. Χωρίς να προηγείται σκέψη. Κοιτάζω το κρεβάτι. Ξέρει πως θα θεραπέυσει την απέραντη κούρασή μου. Κλείνω τα μάτια. Βυθίζομαι νοητά στα σεντόνια. Κλέινω τον υπολογιστή. Θα προσπαθήσω να μη του τηλεφωνήσω.



P.S. Έστω και αν η μπουκάλα κρασί δεν ήταν ροζέ, θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι αυτό στο φιλάνθρωπο κρασί που μου χάρισε την ηρεμία που τόσο ποθούσε η διψασμένη μου ψυχή, especially tonight.

You and your friends
Boxes of ten
Cool to the touch
You warn me so much
The white to your left
The red to your right
Are all that I'd seen
Til I realised the love that I seek
Lies right in-between

Rose
I love ya
Especially today
Rose
I love your delicate way

The chill in my veins
Relieves me from pain
Again and again
I lose all control
Your taking your toll
And i'm no longer sane
Dont be afraid
The love that I show is the love that you made
So dont be afraid
'Cos your in control
I'm just your slave

Rose,
I love ya,
Especially today,
Rose,
I love your delicate way.

My Bloody Valentine

Επί ευκαιρίας της σημερινής μέρας, που κύλησε μάλλον πομ ομαλά χωρίς ιδιαίτερα τραύματα, βάζω αυτό το song which I cannot take out of ma mind today.

My bloody Valentine then is!

Survival Guide for Valentine's Day!

Σήμερα αποφάσισα να φλυαρήσω για ίσως την πιο άσκοπη μέρα του χρόνου. Μια μέρα που έχει κατασκευαστεί και εγκαθιδρυθεί από πολυκαταστήματα, τον καπιταλισμό και στην οποία δίνουν μια ψευδή υπόσταση οι κάρτες της Hallmark. Νομίζω δεν υπάρχει πιο αχρείαστη, κάλπικη, υποκριτική μέρα.

Η μοναδική αξία που έχει αυτή η μέρα για μένα είναι ότι είναι τα γενέθλια της Nash μου (Nash, be my eternal Valentine ;p). Έχω πάρα πολύ όμορφες αναμνήσεις των γενεθλίων της φιλενάς μου, στην Γρανάδα και στο αγαπησιάρικο φοιτητικό διαμερισματάκι της στη Λευκωσία. Οι άλλες ευχάριστες αναμνήσεις από τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου ήταν οι εξόδοι με τη Λένη, την Τόντα, την Σώτι, τη Σόφι και την υπόλοιπη κοριτσοπαρέα για φαγητό, ποτό και χορό. Girls, do you remember that time που βγήκαμε someplace, i don't remember where, και είχε ένα γεροντάκι στο μπαρ που αγόρασε σε όλες μας τριαντάφυλλα και αρκουδάκια? Μάνα μου ρε!

Εκτός από αυτό, η όλη άλλη σημασία της μέρα με τις κόκκινες κάρτες, τα σοκολατάκια (δε λέμε ποτέ όχι σε αυτά) και τις κρατήσεις σε εστιατόρια με ειδικά μενού αποκλειστικά για την ημέρα μόνο που δε μου προκαλούν νευρικό κλονισμό! Άσε που είναι μια τόσο επικίνδυνη μέρα με όλους τους ψυχάκηδες αμολυμένους στους δρόμους να αναζητούν θύματα. Απόψε, καθώς επέστρεφα από τη δουλειά, πήρα τηλέφωνο τη Nash μου για να της ευχηθώ Happy Birthday. Ok, άσχετο ότι ήταν ήδη 10 ή ώρα, cos αν ήμασταν Κύπρο θα είχε ήδη κλείσει τα 23. Καθώς λοιπόν μιλώ στο κινητό, βλέπω ένα weird guy έξω από τον σταθμό να με παρατηρεί. Έλεος! Λέω από μέσα μου μήπως αδιαθέτησα ή κάτι και με κοιτάζει τόσο επίμονα? Σε μια φάση με πλησιάζει και με ρωτά.
- Do you happen to know where I can find some lions here?
Εγώ να τον κοιτάζω βυθισμένη μέσα στην απορία, να μη ξέρω αν πρέπει να το βάλω στα πόδια ή να του ταϊσω την μπουκάλα κρασί που κρατάει παραμάσχαλα.
- I really don't have a clue, απαντώ και συνεχίζω τη συνομιλία μου. Μετά σκέφτηκα ότι μια πρέπουσα απάντηση στην ερώτηση του κυρίου θα ήταν 'Into the jungle. Wanna join them?'.

Anw, πιάνω το underground για την εστία του Κοινού Γνωστού. Μέσα στο βαγόνι περιτρυγιρισμένη από πιτσουνοζευγαράκια. Μα ήντα κακό! Η πλειοψηφία πιττωμένοι, να μυρίζουν αλκοόλ από ένα μίλι! Και ήταν μονάχα 10 η ώρα... Άσε που στην ατμόσφαιρα έβοσκαν ένα σωρό σκέψεις του τύπου 'Αγαπά με τωρά τούτος?', 'Ώπα φιλάρα, εννά γαμήσω πόψε', 'Μάνα μου ρε ήντα γλυκός που επλήρωσε τον λογαριασμό, αύριο εννά το πω των κορούδων να σπάσουν', 'Ούφου!Ήνταλως εννά γλιτώσω την γνωριμία με τη μάνα της τωρά?' και άλλα πολλά. Περιττό να σημειώσω ότι οι φερομόνες και η τεστοστερόνη έδιναν και έπαιρναν. Το άλλο το shocking:1000 αστυνομία παντού, περιπόλοι, ασθενοφόρα. Έε, κάποιος πρέπει να έχει το νου του στους psychos που κυκλοφορούν γιορτάρα μέρα!

Πάντως αγαπημένοι μου φίλοι, δε θέλω να φρικάρετε, όσο και να διαπιστώνω μια γενική τάση προς φρίκη τις τελευταίες βδομάδες εξαιτίας της σημερινής μέρας. Don't let it put you down. Παρακάτω επισυνάπτω ορισμένες συμβουλές επιβίωσης της σημερινής ημέρας. Αν και πριν λίγες μέρες διάβασα κάτι πολύ καλό αλλά μετά ήταν αδύνατο να trace back the webpage.

Do not define yourself by your relationship status. Your relationship status is not your identity.

2. If you are single because of a recent loss, allow this to be a day of grieving. Do not pretend that it’s not a hard day. Get support and sympathy.

3. Realize that Valentine’s Day is a commercial holiday. It is not about love and relationships; it is about selling flowers, candy, and diamond jewelry. Think of all the money you are saving.

4. Plan well in advance to do something that will not place you in the path of billing and cooing couples. Even if you usually like dining out alone, do something else on Valentine’s Day.

5. Get together with people who do love you -- friends, family members, the people who already have relationships with you.

6. If you are single and you don’t want to be, start now to think about what is in the way of you creating the relationship you want. Find ways to work on becoming the person your dream partner would fall in love with. Start therapy. Take up yoga. Begin to volunteer. Create art. Make meaning. Act to change the world. It is into the fullest lives that love is most likely to fall.

7. If you are single and you like it, now is the time to affirm your choice. People who never marry or partner have close, loving, emotionally intimate relationships and lives worth living. Do not let a couple-driven culture define your choice as something wrong.
(http://www.chiff.com/a/Valentines-Survival-Guide.htm)

Και γενικά, προτιμήστε να περάσετε τη σημερινή μέρα με τους φίλους σας, κορίτσια χαρίστε τριαντάφυλλα στα girlfriends σας παρά να περιμένετε από κάθε αχάπαρο να σας δωρήσει, ανταλλάξτε κάρτες με την παρέα, πηγαίνετε σε κανά spa με την κοριτσοπαρέα, βρεθείτε για μαραθώνιο με θρίλλερ μετά συνοδείας pop-corn and beer, go out, drink a lot of shots, flirt shamelesly and have FUN!

Friday the 13th!

Άσχετο με την κοινή (ελληνική) πεποί8ηση ότι η πιο κακότυχη μέρα της χρονιάς είναι η σύζευξη Τρίτη και 13, για μένα ισχύει το Παρασκευή και 13. Δηλαδή τόσα χρόνια άδικα είδαμε όλες τις ταινίες Friday the 13th και Michael Mayers (μα δηλαδή να μην πεθαίνει τούτος ο καταραμένος). Απορία: μα ο άλλος ο Jason X εν της ίδιας φάσης?Ααχ, τώρα μου ήρθε μια ακατανίκητη επιθυμία να δω όλες τις ταινίες Friday the 13th... Ουφου! Από που θα τις βρω τωρά? Δεν ξέρω ούτε κανά DVDάδικο εδώ κοντά! Hostia!

Anwz, η κακοτυχία της μέρας ήδη προβλεπόταν από το προηγούμενο βράδυ. Ξεκινώ να π΄΄αω στον Κοινό Γνωστό. Πάω στη στάση και περιμένω το λεωφορείο, το οποίο είναι άφαντο εδ΄ς και αρκετάαα λεπτά. In the meanwhile, αμέτρητες απειροελάχιστου μεγέθους φευγαλέες αθώες απατηλές και fluffy χιονονιφάδες αρχίζουν να πέφτουν από τα σπλάχνα του ουρανού και να χορεύουν τρελλά με το παγωμένο αγέρι της νύχτας. Αφού τα μαλλιά μου σκεπάστηκαν από ένα άσπρο πέπλο, νά που καταφτάνει και το λεωφορείο. Βλέπω έξω και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι οι ποδηλάτες, οι πεζοί, ακόμα και αν ήταν καμιά γιαγούλα πάνω στο αναπηρικό, κινούνται με πιο γρήγορους ρυθμούς από το όχημα. What the hell!, i mumble kinda loud...Fuck the London traffic! Απίστευτο! Χρειάστηκα 25 λεπτά από τη στάση που ανέβηκα για να μεταβούμε τρεις στάσεις πιο κάτω, στην Russel square. Κάπου εκεί με κυριεύουν οι δαιμόνοι μου! Αποφασίζω να κατέβω στον επόμενο κοντινότερο σταθμό του Holborn. Αχ και βαχ!

Κατεβαίνω με το βαλιτσάκι μου και το σακίδιο μου (επαγγελματικές υποχρεώσεις απαιτούν να παραμείνω στην εστία του Κοινού Γνωστού για τις επόμενες 4 ημέρες). Τρέχω τρέχω δε ξέρω και γω που. Να με κουντούν από πίσω, να δαιμονίζομαι ακόμα παραπάνω (νομίζω σε εκείνη τη φάση ήταν απαραίτητος ένας εξορκιστής)και να σκέφτομαι πόσο πολύ μου ταιριάζει η φράση "Τζύλα το αμαξούδι σου πάρακάτω", να χασκογελώ μόνη μου και όλοι να νομίζουν ότι χρήζω ιατρικής παρακολούθησης. Αφού καταλαβαίνω ότι βρίσκομαι στη λάθος πλατφόρμα και οδεύω προς την σωστή, έρχεται το τρένο, μπαίνω μέσα κουντώντας κουντώντας με και προσπαθώντας να πιαστώ νοητά από τον αέρα για να μη πέσω και παρασύρω και τα 30 άτομα που στέκονταν δίπλα μου.

Μετά από παραπάνω περπάτημα και ανέβασμα σκαλιών με την βαλιτσούδα μου και μετά από μια αλλαγή γραμμής, φτάνω καταταλαίπωρη στο σπίτι του Κοινού Γνωστού.

Αύριο με περιμένει μια μεγάλη μέρα στη δουλειά (όπως άλλωστε όλες οι μέρες της δουλειάς μου). Το λοιπόν, 3 πράγματα ελπίζω να μη πάθω: να μη πάθει κάτι ο μπέμπης, να μη βάλει φόκο στο σπίτι ο μπέμπης και να μη το σκάσουν οι γονείς του σε κανά εξωτικό θέρετρο για την ημέρα του Άγιου Βαλεντίνου και με αφήσουν μόνη μαζί του (it's not good enough that I have a 15 hour shift on Saturday, and Sunday... grrrr!)

P.S. Ααα, τώρα που θυμήθηκα την άλλη κατάρα της ημέρας. Γύρισα όλο το Λονδίνο, πήγα σε όλα τα μαγαζιά Reiss για να βρω ένα συγκεκριμένο φόρεμα (τέλειο , τέλειο ΤΕΛΕΙΟ) που το λιμπίστηκα πριν από τις εκπτώσεις και IT WAS NOWHERE TO BE FOUND! Μα δηλαδή τι απίστευτο ταξίδι δε μπορείτε να φανταστείτε! Από το Covent Garden, Oxford street, Bond Street, Selfridges, Regent street και η τελευταία μου ελπίδα πέθανε στο Kinightsbridge, στο τελευταίο μαγαζί που απέμεινε στο Λονδίνο, κάπου κοντά στο Harrods. Κλαψ κλαψ κλαψ!. Ουφ! Δε βρίσκω καν τη φώτο του στο ίντερνετ για να δείτε πως είναι, ή μάλλον ήταν. Θα αρκεστώ στην ανάμνηση του λοιπόν που θα έχω πάντα στην καρδιά μου.

Donde estas corazon?

Επειδή ακόμα περνώ τη φάση μου με τραγούδια (βλ. 2 ποστ πιο κάτω), τα λόγια τα δικά μου δε μπορούν να γίνουν προτάσεις και να τα ξεστομίσω ούτως ώστε να απαρτίζουν κάτι λογικό. That's why, I've chosen this song for today και μετά από την ανάγνωση του σημερινού ποστ της Λένης μου και το time travel which she has taken me back to the '90's!

Οι στίχοι του είναι καταπληκτικοί, έστω και αν η Shaki en negro no me gusta para nada! Sorry people. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που την προτιμούσαν back then, πριν γίνει mas Hollywood style, but I like her better in her barbie blond look.

Η δική σας καρδιά που βρίσκεται?

Ayer te busqué,
entre el suelo y el cielo, mi cielo
y no te encontré
y puedo pensar que huyes de mí
porque mi silencio una corazonada
me dice que sí.

Donde estás corazón ?
Te busqué en el armario
en el abecedario
debajo del carro
en el negro
en el blanco
en los libros de historia
en las revistas
y en la radio.

Te busqué por las calles
en dónde tu madre
en cuadros de Botero
en mi monedero
en dos mil religiones
te busqué hasta en mis canciones.

What the Hell is going on?(Part 2)

Okey, enough misery! C'mon people!

Just thought of this song, and it immediately cheered me up! I hope it does the trick for you as well. Though, the lyrics are not that relevant with the possitive energy it confered me...

Anwz, this verse is great
'No challenge should be faced without a little charm & a lot of style'!

What the Hell is going on?

OMG! What the hell is going on lately? Διαβάζοντας διάφορα bloggs these couple of days, συνομιλώντας με γνωστούς, παρακολουθώντας αγνώστους στο δρόμο, οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία του κόσμου διάγει περίοδο 'curse', ή όπως το έθεσε κάποτε η Λένη μου, 'black cloud effect'. Everybody (ok, obviously NOT everybody, just let me make my argument here) seems to feel gloomy, sad, others in a normal way and some others in a more maniocatathliptic kinda 'cry my heart out' situation. Τι να πω και γω, που όλα τα περίμενα μα έγιναν αλλιώς?

Τις τελευταίες ημέρες ξανα-ανακάλυψα το αστείρευτο φλογοβόλο πάθος μου για την μουσική. That's indeed good news Nash! Έτσι λοιπόν θα ήθελα να μοιραστώ ένα τραγούδι που έστω και αν ταιριάζει με το γενικό ruling κλίμα μιζέριας, it's so sweet and fragile and warm like your favorite blanket in the winter. Νομίζω πως οι καλλιτεχνικές ψυχές θα απολαύσουν το βίντεο. It's kinda creepy, but I really like it.

Στην τελική, μάλλον το χειρότερο για έναν άνθρωπο είναι η μοναξιά. Δεν αναφέρομαι στον τύπο μοναξιάς που οι ίδιοι επιλέγουμε, είτε γιατί έχουμε τις μαύρες μας, είτε γαιτί έχουμε γενικά το μαύρο μας το χάλι, ούτε για τις φάσεις που θέλουμε να σκεφτούμε και κλειδωνόμαστε στο δωμάτιό μας. Είναι το είδος της μοναξιάς που απλώνεται σα μουσαμάς στην ψυχή, της προκαλεί ασφυξία, είσαι μόνος σου σε ένα άδειο δωμάτιο χωρίς φως σωρίς ήχο χωρίς τίποτα, το απόλυτο κενό... Ok, ίσως να το φιλοσόφησα λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε.


There's no light in the hall
There's no sound here at all
Emptiness, emptiness, rules
Why'd I wanna come home?

Help me please
I'm in need
Cause being alone scares the life out of me
Help me please
I'm in need
Cause being alone scares the life out of me
Being alone scares the life out of me

Breaking down on the stairs
Hello lonliness, Hello despair
All of this, all of it wrong
You won't ever come home

The Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Yap, you guessed right. I watched the movie today and it was brilliant. It might have help that I have watched it at this specific phase of my existence. And why am I writing in english? Oh, wait... Why am I thinking in english...? God, I don't have time for this right now. I'm tired, I'm hungry, I'm thirsty, I got a headache and I want to go to bed (ok, I'll do it but before I'll take a quick walk into the kitchen...).

Watching the movie, it felt like it was written just for me. Wait, waiiiit, I'm not such an egocentrical egomaniac person (only within the legitimate limits). But, I mean the story is about two people who could so easily be me and him. I'm a dysfunctional free spirit and he is emotionally withdrawn. C'mon! I couldn't possible think of a better description.

Anywayz, it got me thinking (sometimes I do that, don't get used to it though). Wouldn't it be so fucking great if you could erase somebody off of your memory? Cease those annoying memories from swirrling into your head? Driving you crazy?

Things are simple.
'She was not happy. She wanted to move on. We provide this possibility. We rid you of painful memories and allow you a new and lasting peace of mind you've never imagined possible'.
Cos after all, 'people are a mess of sadness and phobias'.

Though the procedure in the movie is fictional, recent research has shown it is possible to successfully erase selective memories in lab mice. Such a procedure may lead to cures of post-traumatic stress (http://en.wikipedia.org/wiki/Eternal_Sunshine_of_the_Spotless_Mind). So, sign me up doc.

'I already forget how I used to feel about you'

Who was faking it all along?

The following song is applicable to various cases, according to one's own repertoire of experiences, personal opinions and inner reflection.

So...

Who's to know if your soul will fade at all
The one you sold to fool the world
You lost your self-esteem along the way

Good god you're coming up with reasons
Good god you're dragging it out
Good god it's the changing of the seasons
I feel so raped
So follow me down
And just fake it if you're out of direction
Fake it if you don't belong here
Fake it if you feel like affection
Woah you're such a fucking hypocrite

And you should know that the lies won't hide your flaws
No sense in hiding all of yours
You gave up on your dreams along the way

I can fake with the best of anyone
I can fake with the best of em all
I can fake with the best of anyone
I can fake it all




P.S. The lead singer is sooo bloody sexy and with that voice... Good God!He's giving me reasons... Roar!

Adiós

Y aunque no te lo creas,
sin ti nada será lo mismo...