Χτες το βράδυ είχα έναν από τους πιο ανήσυχους ύπνους της ζωής μου. And it wasnt' just because Koinos Gnwstos was taking over the covers, not even cos he was occupying the whole bed space (how is that possible when he's thin?), neither the fucking fire alarm that sets off every Thursday morning. Αν και αυτο το τελευταίο οφείλω να παραδεκτώ ότι με δαιμόνισε! Δε θυμάμαι καν ποιο πράγμα ονειρευόμουν, αλλά ξύπνησα με μια γενική ανεξήγητη ανησυχία... Ίσως επειδή σκεφτόμουν what I was up to the last few days.
Υποψιάζομαι ότι όλα άρχισαν με τον ερχομό του Κοινού Γνωστού. Τότε ήταν που ετοίμασα γαλακτομπούρεκκο και πήγα να τον υποδεκτώ στον σταθμό ντυμένη με το παλτό και από κάτω όχι και τόσο κόσμια ενδύματα. Τον περίμενα λοιπόν σε μια γωνιά, και ήταν σα να είμασταν σε ασπρόμαυρη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου με τον Νίκο Κούρκουλο και τη Μαίρη Χρονοπούλου (καμία σχέση με το Ορατότης Μηδέν, αλλά αυτές οι αναλαμπές μου με ξαφνιάζουν τρομακτικά, α ρε μάνα!).
Μετά με θυμάμαι στην κουζίνα να ετοιμάζω σπανακοτυροπιττάκια (μη φανταστείτε τώρα ότι ανοίγω φύλλο, ας είναι καλά το FYLLO από το Waitrose). Μέχρι και άνηθο έβαλα μέσα, που όχι μόνο δεν ήξερα τι είναι στα ελληνικά, τώρα γνωρίζω και την αγγλική λέξη (= dill). Οι συγκάτοικοι να μη ξέρουν αν πρέπει πρώτα να καλέσουν γιατρό ή να δοκιμάσουν κανά σπανακοτυροπιττάκι. Ύστερα, μετά από παράκληση του πασά, του Κοινού Γνωστού ήθελα να πω, να μαθαίνω και να φτιάχνω σουτζουκάκια. OMG! What is happening to me?! Νιώθω όπως τον Goldberg στο The Fly (μόνο που δεν αποσυντίθεμαι σε κομματάκια, ακόμα!). Ακολούθως, να ξαναφτιάχνω μια γερή δόση (4 φουρνιές) σπανακοτυροπιττάκια και άλλο γαλακτομπούρεκο (έμαθα να το φτιάχνω άψογο, και να σκεφτείς δε μου αρέσει καν). Το μενού επεκτείνεται με κοτόπουλο με χυμό πορτοκάλι και μέλι και χτες ήταν το top με την ετοιμασία σολωμού με δεντρολίβανο και σκόρδο. Αύριο σχεδιάζω να μαγειρέψω χοιρινά παϊδάκια με σως μήλου και δεντρολίβανο.
Aaayyy! Καλέστε μυροφόρες να με θρηνήσουν, φέρτε μου το καλύτερο φέρετρο από οξιά, αφήνω αυτό τον κόσμοοο! Άδικη τύχη μου επιφύλασσε αυτή η ζωήηη! Αλί και τρισαλί! Έχετε γεια βρυσούλες και βουνά! (Στο σημείο αυτό κρατώ το κεφάλι μου με τα αναμαλλιασμένα μου μαλλιά, φορώ μια λευκή νυχτικιά και χτυπιέμαι γονατιστή στο έδαφος). Μήπως να μετατράπηκα σε Stepford wife? The horror!
The label "Stepford wife" is usually applied to a woman who seems to conform blindly to an old-fashioned subservient role in relationship to her husband, compared to other, presumably more independent and vivacious women. It can also be used to criticise any person, male or female, who submits meekly to authority and/or abuse; or even to describe someone who lives in a robotic, conformist manner without giving offense to anyone (Wikipedia).
Ου Γριστός! Ίνταμπου να κάμω τωρά? Φέρτε μου κανά παπά να με exorcise, ειδικά αν μοιάζει του Gabriel Burns στα Stigmata, ή καλύτερα, όπως του Keanu στο Constantine!
Πάντως αν έγινα όπως την ...... (άπρεπο φρασεολόγιο) Martha Stuart θα πιω κόνιο. Μα εν κατάσταση τούτη σιόρ?! Να πηγαίνω να ψωνίζω με το καροτσάκι μου και να περιεργάζομαι νοητά το dinner του Κοινού Γνωστού?! Βέβαια, χαίρομαι που ακόμα και στα τελευταία μου μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Γιατί με τα υλικά του δείπνου, το ισπανικό κρασί είναι MUST. Ο μεσοαστός Κοινός Γνωστός δε πίνει κρασί, έτσι στο ρομαντικό δείπνο τετ-α-τετ που λένε και οι αντιπαθείς (σε εμένα) Γάλλοι ήπια το μπουκάλι μόνη μου, μετά παραπονιόμουν για πονοκέφαλο, μετά κάτσαμε να δούμε ταινία και χασκογελούσα όπως το χάσκα!
Νομίζω επέλλανα...
Νομίζω δε θα με χαλούσε να ήμουν έτσι...
