Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

A Day & A Nite Out

Μετά από πολύ, πάρα πολύ καιρό βγήκα επιτέλους έξω, ήπια fairly enough και διασκέδασα (αν και όχι όπως στην άγρια νίοτη μου). Είχα κανονίσει να βγω με την Anti μου και κάτι φίλους της που ήρθαν από το Exeter.

Η μέρα προμηνυόταν από το πρωί γλυκιά, με μια απειροελάχιτη μέθη λιακάδας. Για πρώτη φορά ξύπνησα μονάχη μου, άνοιξα το παράθυρο, χαμογέλασα στο απέναντι δέντρο και ετοιμάστηκα να βγω έξω. Είχα μια ανεξ'ηγητη διάθεση να περπατήσω δίπλα στον Τάμεση, να νιώσω την αύρα του νερού, να δω τουσ γλάρους να καυγαδίζουν για ψίχουλα, να μυρίσω τον ιδρώτα των πλοιαρίων. Τηλεφωνώ λοιπόν στον Κοινό Γνωστό, μιας και μένει κοντά στο Waterloo και κατά παράδοξο τρόπο δε χρειάζεται καν να τον πείσω για τον περίπατο. Βρεθόμαστε στο σταθμό, στην αρχή αμίλητοι και οι δύο, μετά εγώ σκάζω ένα χαμόγελο και αυτός μου ρίχνει ένα αναπάντεχο φιλί. Κρυώνω, οι ηλιακτίδες με ξεγέλασαν ξανά και δε φόρεσα σακάκι. Μου δίνει το δικό του χωρίς να το ζητήσω.

Κόσμος πολύς. Είχε παζαράκι βιβλίων. Τον πιάνω από το χέτι και κυριολεκτικά I drag him to the small tables, filled with books. Αυτός αφοσιώνεται σε ένα βιβλίο για το ποδόσφαιρο και εγώ αναζητώ κάτι που θα με συγκινήσει. Βρίσκω ένα φτηνό ρομάντζο που διαδραματιζόταν στηντσαρική Ρωσσία και ένα θρίλλερ για ένα κόκκινο δωμάτιο. Εννοείται πως επιλέγω το βιβλίο με την επικεφαλίδα τρόμου. Πληρώνω και περπατούμε προς την μικρή αποβάθρα. Στεκόμαστε σαν τους χάχες, ρουφώ αχόρταγα όλες τις ηλιακτίδες που μπορώ να παγιδεύσω ενώ αυτός με κρατά αγκαλιά. Μαλλώνουμε πολύ τελευταία. Περισσότερο από άλλες φορές. Παρόλα αυτά, εκεί που νιώθω ότι είμαι μουδιασμένη, ότι το κορμί μου και η ψυχή μου δε νιώθουν τίποτα, τα ανατρέπει όλα με ένα ανέμελο χάδι, με ένα υγρό φιλί.

Το βράδυ έχω κανονισμένη έξοδο. Ανυπομονώ πολύ, ίσως γιατί θα βγω χωρίς εκείνον. Αυτός φοβάται. Αλλά έχει γίνει πλεόν η ζωή μου. Δεν είναι τυχαία που κάποτε τον αποκαλώ έτσι, όσο και να μισώ αυτή τη διάπίστωση. Αυτός φοβάται. And he better! Ίσως αρχίσει να μου συμπεριφέρεται καλύτερα. πριν φύγω με ρώτησε αν με κάνει δυστυχισμένη. Βσικά ήταν περισσότερο ρητορική ερώτηση. 'Πολύ' του απάντησα και φεύγω σα σίφουνας για ακόμα μια φορά αφού το συνήθισα πολύ τελευταία και χτυπώ με φόρα την πόρτα.

11 περίπου η ώρα και συναντιέμαι με την Anti και την παρέα της κάπου στο Holborn station. Νιώθω τρομερή ανακούφιση που δεν οδηγώ εγώ το πλήθος. Μας καθοδηγεί ο Σ., ο ξάδερφος. Πάμε σε 2-3 club, μια γραμμή να περιμένει... Αναμενόμενο όμως. Αρχίζουμε να περπατούμε μέσα στην όχι και τόσο παγωμένη νυχτιά, μέχρι που τα βήματά μας μάς οδη΄γούν στο bar Blanca. Χάτε, αφού δε θα πά με στο βραζιλιάνικο club, we should try this. Μπαίνουμε μέσα, I really like what they've done with the place. With all the mirrors and all, it reminds me of Graffiti in Limassol... Limassol, how I've missed you... Ανοίγουμε μια μπουκάλα κρασί και τη πίνουμε πολύ πιο σύντομα από όσο έπρεπε. Κάποιος λέει ιδέα να try some other place. Ξαναπιάνουμε τους δρόμους σαν μια παρέα φτηνοί μεθύστακες με ακριβά ρούχα. Γυρίζουμε στο Covent Garden, από εδώ, από πιο εκεί, εγώ μια ζωή χαμένη και να μη ξέρω ούτε που πάμε ούτε που βρισκόμαστε (δηλαδή να δω πότε θα μου κάνει κάποιος δώρο ένα fucking GPRS!). Χωρίς να το καταλάβω αρχίζω να μιλώ στα ισπανικά. Πεθύμησα τους φίλους μου. Ίσως και να πεθύμησα την άσωτη ζωή μου, τα καθημερινά χαραμίσματά μου στα bar, τη γλυκιά λησμονιά που σου προσφέρει το ποτό...

Όλοι οι πιθανοί τόπoι απορρίπτονται! ΟΥΦ! Αφού έμπλεξα με παρέα γεροντάκια. Άσχετο πως είμαι η πιο μεγάλη σε ηλικία. Όλη η παρέα 22, εγώ 23. ΟΥΦ! Τελικά αποφασίζουν να πάνε σπιτάκι τους. Εγώ όμως I'm in the mood of drinking some more. I feel that I really need to. Νομίζω ότι ξύπνησε η Μάρλεν της Γρανάδας και του Σκαραβέου... If that's the case, God saves us all! Αποχαιρετώ την παρέα, ο ξάδερφος πολύ γλυκά με ρωτά αν είμαι σίγουρη για την απόφασή μου να επιστρέψω μονάχη πίσω στo Bar. Απαντώ it's nothing big deal, τους αποχαιρετώ όλους με ένα φιλί και πιάνω για ακόμα μια φορά τον μοναχικό μου δρόμο. Ευτυχώς πρόλαβα να πιω 2 smirnoff, 2 corona και 1 black russian. Σχεδόν σταμάτησα να τον σκέφτομαι. Μου πιάνει και κουβέντα ένας στο bar. Δυστυχώς κλείνει πριν προλάβω να παραγγείλω ακόμα ένα ποτό. Hostia!

Περπατώ περπατώ στην μεγάλη πόλη που δε φαίνεται να κοιμάται νωρίς, έστω και αν τα bar για μένα κλείνουν πολύ νωρίς. Αναζητώ μια στάση. Προσανατολίζομαι παρόλη την γλυκιά, πολύ γλυκιά ζαλάδα μου και μπαίνω σε ένα λεωφορείο που υπέθεσα ότι πηγαίνει προς τις εστίες μου. Ευτυχώς διαπιστώνω ότι η απόφαση μου ήταν σωστή. Έφτασα σπίτι. Άνοιξα τον υπολογιστή. Γράφω. Χωρίς να προηγείται σκέψη. Κοιτάζω το κρεβάτι. Ξέρει πως θα θεραπέυσει την απέραντη κούρασή μου. Κλείνω τα μάτια. Βυθίζομαι νοητά στα σεντόνια. Κλέινω τον υπολογιστή. Θα προσπαθήσω να μη του τηλεφωνήσω.



P.S. Έστω και αν η μπουκάλα κρασί δεν ήταν ροζέ, θα ήθελα να αφιερώσω το τραγούδι αυτό στο φιλάνθρωπο κρασί που μου χάρισε την ηρεμία που τόσο ποθούσε η διψασμένη μου ψυχή, especially tonight.

You and your friends
Boxes of ten
Cool to the touch
You warn me so much
The white to your left
The red to your right
Are all that I'd seen
Til I realised the love that I seek
Lies right in-between

Rose
I love ya
Especially today
Rose
I love your delicate way

The chill in my veins
Relieves me from pain
Again and again
I lose all control
Your taking your toll
And i'm no longer sane
Dont be afraid
The love that I show is the love that you made
So dont be afraid
'Cos your in control
I'm just your slave

Rose,
I love ya,
Especially today,
Rose,
I love your delicate way.


9 σχόλια:

MARINOS είπε...

Κοίτα να δεις! Βρέθηκα και εγω χτες σε κάποια στιγμή στην περιοχή του Waterloo.

Ήταν η ώρα που έδυε ο ήλιος και αρχίζει η πόλη να φωτίζεται δειλά - δειλά. Κόσμος πολύς, όπως πάντα. Για βόλτα, τρέξιμο. Ένα ποτάκι.

Οι γλάροι να τραγουδούν την πείνα τους και τα ζευγαράκι να κάθονται μεθυσμένα από έρωτα στα παγκάκια με θέα τον Τάμεση.

Ήταν ένα όμορφο απόγευμα!

Marl3n είπε...

Nice! Mporei dld kai na vre8ikame se kapoia fasi, without knowing:)

Ma eixa tin entipwsi oti den eisai London... Ir8es gia tis ekloges?

the bastard; unshaved. είπε...

Πάντως χαίρομαι να ακούω ότι κάποιος περνά όμορφα. Ίσως επειδή έχω το τζαι εγώ ανάγκη.

Καταταλλα το Rose εν φοβερό. Όπως γενικά οι The Feeling.

Η αντι τυγχάνει να έζησε αυστραλία;

Marl3n είπε...

Hola Unshaved Bastard,

yap, the Feeling ROCK big time;p!

I Anti mou de nomizw na episkeptike pote tin palaia ipeiro (en etsi pou apokaloun tin australia, o3a i agrammatosini mou de gnwrizei oria;p?)

Why aren't u having fun? It doesn' take much... A couple of good friends and some booze...

Πρασινη νεραιδα είπε...

poly wraia ola afta, alla min poloanaferetes tis agglies giati mas kanete kai zilevoume!!

Antigonistyli είπε...

Marl3n μου!όλα έχουν τη γοητεία τους... αυτή η παρέα φτηνών μεθύστακων με ακριβά ρούχα να περπατάνε χωρίς GPRS στους δρόμους του Λονδίνου τραγουδώντας ότι ελληνικo ερχόταν στο μυαλό, κάνοντας διφωνίες και τριφωνίες (pou ήταν όμορφες γλυκιές παραφωνίες) δεν ήταν ωραίο? Δεν είναι κάτι που κάνεις κάθε μέρα, είναι κάτι όμως που μπορείς να απολαύσεις...είπαμε...από emaσ εξαρτάται! εγώ απόλαυσα αυτή την τόσο ιδιόμορφη τη βραδυνή μας έξοδο.. σε ευχαριστώ τόσο πολύ!

Marl3n είπε...

@ Ax, Green Fairy mou, apologoume gia tis agglikes anafores;p, alla na skeftesai oti esi zeis pragmata pou emeis monaxa mporoume na anapoloume... Eisai welcome pantws gia London, anytime you want. Consider this an invitation :) Honest!

@Anti mou, egw MIL GRACIAS POR TODO! Perasa katapliktikotata, se mia fasi pou to eixa toso poli anagki... 8a to epanalavoume poli poli sintoma! Besitos guapa mou Xxx

Nadsat Orange είπε...

pontikouin mu merikes fores den einai kalo na katapiezoume tis epithumies mas!!!

lovely evening btw! mu eheis metadosei olo to ambiente! gracias xx

Nadsat Orange είπε...

ke legontas auto xereis ti ennoo...otan thes na ton pareis tilefono na ton pareis! min kollas