Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Νιώθω...

την καρδιά μου σαν ενα σκοτεινιασμένο δωμάτιο, γεμάτο υγρασία και μούχλα, αραχνοϋφαντα πέπλα της αιωνιότητας παντού, ανατριχιαστικοί θόρυβοι να σέρνονται στα πατώματα, σκιές να κρύβονται στους τοίχους, απόηχοι σβησμένων αναμνήσεων να αντηχούν σαν μελωδία από αλυσίδες και εγώ κέρινο ομοίωμα με τις ψευδαισθήσεις μιας ζωής που ποτέ δε θα μπορούσε να ήταν αληθινή.

4 σχόλια:

apparos είπε...

i) Νιώθεις, κάτι εν τζαι τούτο
ii) Τι πίνεις; :P

Lefty είπε...

i think we feel the same.... !!!!!!!!!!

εγώ είπε...

έγραψες!

Nadsat Orange είπε...

babyyy mou min mu stenaxoriesai...
kai auta pou zeis kai tha ziseis einai kommatia mias zois alithinis!

u are my darling! kai nai agapose polla