HAPPINESS ATTACK still continues!

Ίσως και να το χώνεψα. Τουλάχιστον ότι αυτή η κατάσταση ίσως κρατήσει για λίγο, μέχρι να περάσει. Λοιπόν, έχω περάσει πλεόν σε άλλο στάδιο. Εκείνο που να ακούς τραγούδια και να τα συσχετίζεις με το συγκεκριμένο άτομο, στην περίπτωσή μας, στον Κοινό Γνωστό. Αποκορύφωμα του ρεζιλέματος: να βρίσκεις τα video των τραγουδιών στο youtube και... να του τα στέλνεις link. ι να κάνω να μου περάσει? Κανάν αγιασμό? Μπα! Ίσως και με τον αγιασμό να ξεπεταχτεί κανά δαιμόνιο, you never know με την αθεϊα μου. Κανά τσάι μήπως? Και δεν έχω γαμώτο! Δε πειράζει, μετά το γράψιμο αυτής της totally αχρείαστης ανάρτησης, θα πάω στην κουζίνα ολοταχώς να τραμπάρω κανά φακελλάκι από τους kitchen-mates που πήγαν και εξαφανίστηκαν εδώ και μέρες στον Καναδά.

Η απουσία οποιουδήποτε απειροελάχιστου ίχνους λογοτεχνικού γραψίματος που ίσως και να είχα με βασανίζει εδώ και καιρό. Που να έχει κρυφτεί η έμπνευσή μου? Ουφ! Και δεν έχω διάθεση για κρυφτό, έχω και 2 εργασίες να τελειώσω, τουλάχιστον να get on with it, και την Πέμπτη έρχεται ο Michal μου (προφέρεται Μιχάου), ο Πολωνός συγκάτοικός μου από την Barcelona. YUPI! Τουλάχιστον με αυτό θα είμαι χαρούμενη για καιρό. Τον πεθύμησα αφάνταστα, καθώς και όλους μου τους φίλους... Θυμάμαι η τελευταία φορά που τον είδα, ήταν στο αεροδρόμιο, που έμεινε μαζί μου όλη νύχτα να μου κρατά παρέα και έφυγε το πρωί για Μαδρίτη με την Barbara, την φίλη του. Πππεεεε δάκρυα, ποταμοί εκείνο το πρωινό...Αααχ, άτιμες αναμνήσεις... Ακόμα πιο άτιμα συναισθήματα!

Τελοσπάντων, πίσω στην παντελή έλλειψη έμπνευσης μου... Δε μπορώ να γράψω τίποτα! Και το είχα προσέξει εγώ. Όταν κάποιος είναι στα up του, πέφτει σε ένα πνευματικό τέλμα! Αλλά όταν κάποιος είναι τρομερά δυστυχισμένος, αλκοολικός, ερωτικά δεν έχει υπόθεση, με Bipolar disorder, depressive behavior και γενικά βασανισμένη ψυχή, τότε μάλιστα το γράψιμο του και γενικά το πνευματικό του έργο ακμάζει πέρα από κάθε όρια (βλ. Κάφκα, Camus, Oscar Wild, Virginia Wolf, Edgar Allan Poe και τόσοι άλλοι). Βασικά, να κάνουν κάτι οι άνθρωποι πριν προλάβουν να αυτοκτονήσουν. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι η ευτυχία δε συμβαδίζει με τον λογοτεχνικό οίστρο. Και εγώ θέλω να έχω τον οίστρο (αλλά όχι να αυτοκτονήσω κιόλας). Ένηγουεηζ, το πήρα απόφαση, μέχρι να επιστρέψω στα συνηθισμένα μου επίπεδα καταθλιψάρας, δυστυχίας, γκρίνιας, μιζέριας, και αλκοολισμού, η λογοτεχνική Μούσα μου με παράτησε. αδυνατώ λοιπόν να προβώ σε οποιαδήποτε ουσιαστική και εκ βαθέων δημιουργία. ΚΛΑΨ ΚΛΑΨ!

Από πάνω, έχω και το συμβάν με τα τραγούδιααα! GOD SHOW SOME MERCY! Πριν έτυχε να ακούσω το Everything των Lifehouse σε ένα videoclip με Smallville φάση (ο Clark Kent είναι τελειος!). Θα το παραθέσω further on, να τον χαρείτε και εσείς. Το δεύτερο τραγούδι με το οποίο εξουθένωσα το mp3 είναι ένα ισπανικό των αδελφών Estopa, which i totally adore!

Que bonito es el amor,
que bonito es divertirse,
ser un chico sano, un caraja, un despiste.
Que bonita es una flor,
que bonito el arcoiris,
si es que la vida es la hostia y
yo no se porque estoy triste. Tanta pena.

Τι όμορφη είναι η αγάπη
Τι όμορφο είναι να διασκεδάζεις
να είσαι υγιής, φατσούλα, αφηρημένος
Τι όμορφο είναι ένα λουλούδι,
τι όμορφο είναι το ουράνιο τόξο
και αν η ζωή είναι τόσο γαμάτη και
εγώ δε ξέρω γιατί είμαι λυπημένος. Τι κρίμα.

Video 1:




Video 2 (I couldn't find a better one...)


Πάντως δε ξέρω πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα (να σημειωθεί ότι ποτέ μου δε κατάλαβα αυτή την έκφραση). Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει επηρεαστεί η κοσμογονική ισορροπία των πραγμάτων και ίσως ο κόσμος οδηγηθεί σε μια καινούργια τεράστιων διαστάσεων καταστροφή, φάση The Day After Tomorrow και δε θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το αποτρέψω and it will all be my fault! You have been warned!