Sof P. In London and other!

Έχει περάσει κιόλας μια βδομάδα από τότε που η φίλη μου η Ποσπορή είχε έρ8ει στα Λάντα με το αμόρε της. Τον τελευταίο μήνα είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένη από τη μαζική συνέλευση οικογενειακών προσώπων και αγαπητών φίλων στην καινούργια μου πόλη.

Αρχικά είχε έρ8ει η νούννα μου με την καλαδερφή μου, τον husband, τον μικρό Zorz και τη συμπε8ερά. Πέρασα μια τέλεια βδομάδα με την αγαπημένη μου νούννα, που μου μαγείρευε ό,τι ήθελα και που γενικά πάντα με περιποιείται. Άμα νούννα, I really miss you! Ειδικά τώρα που δε θα περάσουμε όλη η οικογένεια μαζί τις γιορτές, νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι και αρχίζω να ξεροκαταπίνω τους λυγμούς μου... Ούτε πέρσι ήμουν μαζί με τη φαμίλια, να τρώμε μέχρι να σπάσουμε, να ξεκουραζόμαστε για λίγο και ύστερα ξανά στη μάχη με το φαϊ, με τα παλαβο-προγράμματα της τηλεόρασης, με τις πολλαπλές επαναλήψεις και στη συνέχεια τα μεθυσμένα μέλη της οικογένειας να πιάνουν το mike και να πιάνουμε σειρά μπροστά στο καραόκε. Τι να κάνουμε? Είμαστε μια οικογένεια ψωνάρες :Ρ

Μετά ήρ8ε ο αδελφικός μου φίλος Μιχάου, όπως ήδη προανάφερα σε προηγούμενη ανάρτηση. Ήταν υπέροχα και γέμισε τις μέρεσ μου με μικρούτσικες ηλιακτίδες, έστω και αν το κρύο μου κοκάλωνε τα χέρια και μου πάγωνε το πρόσωπο.

Το πρωινό που αποχαιρετούσα τον Πολωνό, λαμβάνω ένα μήνυμα από τη Σόφι που με ενημερώνει ότι βρίσκεται στο Λόντον και ότι αναπνέει τον ίδιο αέρα με μένα. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Πραγματικά, δε μπορώ καν να προσπαθήσω να βρω τις λέξεις που να χαρακτηρίζουν όλη εκείνη την καταιγίδα συναισθημάτων. Μετά από πολλά, καταφέρνουμε να βρεθούμε στο British Museum. Η φάση: Εγώ να της μιλώ στο τηλέφωνο, να καταφέρνουμε να πούμε που να βρεθούμε, μπροστά από το ταμείο εισιτηρίων, να κάνω τον τεράστιο γύρο και να την βλέπω να με περιμένει στην άλλη άκρη και να αγναντεύει από την αντίθετη κατεύθυνση. Και εγώ να στέκομαι αποχαυνωμένη να βλέπω την Φόφα μου και να νομίζω ότι ονειρεύομαι, ότι είμαι στο Matrix και να αμφισβητώ αυτό που βλέπω μπροστά μου. Οι ματιές μας συναντώνται. Και τ΄ρέχουμε να σφιχταγκαλιάσουμε η μια την άλλη, να φωνάζουμε, να γελούμε, ίσως και να κλαίμε και μια τεράστια γραμμή εισιτηρίων να μας κοιτά απορημένη.

Η επόμενη μέρα ήταν όλη δική μας, Μια ολόκληρη μέρα shopping therap(psychopath)y. Και είχαμε να πούμε 1000 πράματα, όσο και ο 1000 καιρός που είχε να βρεθούμε. Καθίσαμε στο Starbucks του Bond Station και μιλούσαμε ασταμάτητα. Και είμαι σίγουρη ότι ακόμα δεν τα είπαμε όλα. Νομίζω έτσι είναι οι πραγματικοί φίλοι. Να μπορούν να περάσουν όλα τα χρόνια της ζωής τους και να μιλούν για τα πάντα, χωρίς να τελειώνουν τα λόγια. Θερίσαμε την Oxford Street και μου συνέβη και το πιο απίστευτο ανεπανάληπτο απίθανο πράγμα.

Όοοχιι, δεν είδα τον Jude Law ούτε τον Keanu Reeves αλλά... πήρα ένα απίθανο φουστανάκι από το Dorothy Perkins for free! Εξηγώ λοιπόν την κουβέντα: Πάμε με τη Σόφ και παίρνουμε ένα σωρό πράγματα στα δοκιμαστήρια. It was so good that after all this time I had a girl wit me in the fitting rooms. Sofa, I LOVE YOU! Anw, παίρνω κάτι σούπερ εσώρουχα (ειδικά ένα σετ lilac bra with its thong, ABSOLUTE PERFECT!I´m such a pin'up girl if I may say ;Ρ) και ένα φορεματάκι totally γαμάτο (σχεδιάζω να τα φορέσω σε κανά interview if the boss is a hunk! Αλλιώς θα τα χαρεί ο Κοινός Γνωστός...). Πάμε στο ταμείο, είχε και κάτι έκπτωση, αλλά το τελικό ποσό μας εξέπληξε.. Πολύ λιγότερα από όσο αναμέναμε. Απομακρυνόμαστε λιγάκι από το ταμείο, στραβωνόμαστε με τη Σόφι πάνω στην απόδειξη και τότε συνειδητοποιούμε ότι... δεν πέρασαν το γαμάτο-πουτανοσέξυ φόρεμά μου. Θέλω έντρομη να παώ πίσω στο ταμείο να τους υποδείξω το λάθος. Όταν η Ποσπορή μου, ως η φωνή της λογικής, μου λέει: "Κόοοοορη, μια ευκαιρία μια φορά! Μα είσαι πελλή!". Και εγώ το καημένο με την απόλυτη επιφύλαξη, κατεβάζω το κεφάλι και ντροπιασμένα συμφωνώ. Πάμε να φύγουμε λοιπόν, όταν περνούμε από τισ πόρτες και ο συναγερμός αρχίζει να χτυπά δαιμονισμένος! What a shame! Κάνω αμέσως μεταβολή και ύστερα από προτροπή της φιλενάς να σιωπήσω, πάμε στο ίδιο ταμείο, βρίσκουμε την ίδια πωλήτρια και της λέμε για το συναγερμό. Αυτή ελέγχει τα ρούχα, μπας και άφησε κανά tag πάνω, μα δεν έχουν τίποτα. Εγώ να λέω από μέσα μου: "Τώρα θα μας ανακαλύψει, τώρα θα μας ανακαλύψει!". Αλλά τελικά ανακαλύπτει ένα ορφανό tag μες την τσάντα μου. Η κοπελιά απολογείται ένα σωρό φορές η καημένη, εγώ με τη Σόφη πέρνουμε τις τσάντες μας και την κάνουμε στα γρήγορα και εγώ να μη μπορώ ακόμα να πιστέψω την τύχη μου!

Σε γενικές γραμμές ήταν μια καταπληκτικότατη μέρα. So, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Σόφ μου και το άλλο της μισό για την τόσο ευχάριστη μέρα που μου πρόσφεραν! Mil GRACIAS!

P.S. Κοπέλλες, επισυνάπτω το φουστανάκι μου και τα lingerie, για να πάρετε μια ιδέα. Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη αφού! Κάμνει μου κάτι τέλεια βυζιά, πετάσσουνται έξω (σχεδόν κυριολεκτικά), υπάρχει μια δαντελωτή υπόνοια του σουτιέ και plus, κάμνει τον κώλο μου τέλεια JLo ;P

P.S.2. Η παρούσα ανάρτηση είναι εξολοκληρωτικά αφιερωμένη στην Σ.Π. μου!