ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΑ?!

Αυστηρή προειδοποίηση: Το ακόλουθο ποστ είναι γυναικολογικής φύσεως, ως εκ τούτου οι αρσενικοί αναγνώστες προειδοποιούνται για να μην προβούν σε περαιτέρω ανάγνωση της συγκεκριμένης ανάρτησης. Αντίθετα, καλούνται είτε να περιδιαβούν σε οποιαδήποτε άλλη ανάρτηση, είτε να αλλάξουν blog. Σας ευχαριστούμε!

Πήγα χτες στο NHS στο Gower street να πάρω κάτι αναλύσεις που έκανα εδώ και 1000 καιρό. Και τι αναλύσεις?! Εγώ το καημένο κλείνω ραντεβού για αιματολογικές εξετάσεις (κούνια που με εκούναγε ή αιώρα πάνω σε μια φοινιτζιά σε ένα τροπικό ερημονήσι), πάω στην ώρα μου, μένω μόνη με την νοσοκόμα, κλείνει τις κουρτίνες, αρχίζω να ξετυλίγω το μανίκι και ακούω κάτι: 'Strip down to your knickers'. 'Excuse me?' πάω να ψελλίσω και πριν προλάβω να αρθρώσω οτιδήποτε, βλέπω να κρατά ένα πράμα και αμέσως καταλαβαίνω.... Γυναικολογική εξέταση! Είχε να πεθάνω. Ήταν η πιο shocking εμπειρία της ζωής μου που μακάρι να μη ξαναβιώσω ποτέ!!!

Anw. πάω να πάρω τις αναλύσεις και μου λέει η κοπέλα στην υποδοχή ότι έπρεπε να κλείσω ραντεβού για να συζητήσω με τη γιατρό μου. 'Πάει, σκέφτομαι. Δε θα προλάβω καν να τελειώσω το μάστερ, ούτε να ξαναδώ τις φίλες μου, ούτε να ξαναπάω στη θάλασσα. Έχε γεια άδικε σκληρέ κόσμε'. Και κλείνω ραντεβού για την επόμενη βδομάδα. Κατά τη διάρκεια αυτής της βδομάδας λοιπόν, φανταζόμουν την κηδεία μου, αναρωτιόμουν αν η φαμίλια θα σεβόταν την απόφαση μου για αποτέφρωση, αν τελικά το έκαναν πως θα ήταν που θα σκόρπιζαν τις στάκτες μου στις τέσσερις γωνιές της γης, αν θα ερχόταν όλο το συγγενολόι, πως θα ήταν ο επικήδειός μου, τι είδους λουλούδια θα μου έφερναν, τι ρούχα θα φορούσαν οι ξαδέρφες μου... You know τωρά, τα συνηθισμένα πράματα δηλαδή.

Και πηγαίνω χτες στη γιατρό. Thank GOD είναι κοπέλλα. Ούτε να φανταστώ δε μπορώ να έχω male doctor. Μπορεί ο κόσμος να με εκλαμβάνει totally απελευθερωμένη (π.χ. οι συγκάτοικοι μου κάθε φορά που με βλέπουν στη κουζίνα ασουτίωτη με άσπρες φανέλλες, θεόκοντα παντελονάκια και το string να ξεπροβάλει από πάνω - και πριν προλάβει ο οποιοσδήποτε να πει οτιδήποτε, θέλω να πω ότι it's very important for me to feel like home), αλλά σε ορισμένα πράματα i am soooo prude!

Τρέμω σα φύλο. Μου λέει να καθίσω. Ξεκινά. Δεν έχεις καρκίνο, δεν έχεις χλαμύδια, δεν έχεις κανένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα αλλά... Η αυλαία πέφτει, η σκηνή γεμίζει κατακόκκινα τριαντάφυλλα, τα χειροκροτήματα πέφτουν βροχή... 'You have a common condition for women at your age'. Χάσκω εγώ. Συνεχίζω να χάσκω εγώ.

D = Doctor
M = Me, Marlen, (χάντακας)

D = Do you feel emotionally charged lately?
M = Aha.
D = Do you have often mood swings?
M = Aha.
D = Do you have sexual cravings?
M = You could say that again (και να φαντάζομαι το Κ.Γ. και τις κατηγορίες ότι είμαι σεξομανής).
D = Well, this is common for women, at your age, the childbearing age. I'm gonna write you a prescription bla bla bla.
M = Doctor! Let's rewind here. Am I what? What is this exactly? Is it fixable? (I actually said that, DUH, i know ;p).
D = Relax. It is perfectly normal. You are emotionally and physically ready to have a child. This condition usually occur mostly to women with monogamic relationships bla bla bla.
Μ = (thinking: Excuse us if we have one sexual partner at a time. Next time I'll try to avoid it).

Πάω καταβεβλημένη σπίτι αφού πρώτα περνώ από το φαρμακείο. Ίντα χαττάς σκέφτομαι. Ίντα κακό! Βρέθομαι με τα κορίτσια για sushi at Brunswick Square. Να ακουγε κανείς τη συζήτησή μας θα νόμιζε ότι βρέθηκε σε επεισόδιο του Sex and the City. Ακόμα ένα κλισέ για τη ζωή μου. Sigh!

Το βράδυ είχα τη φαεινή ιδέα να δούμε με τη Monamie το The Wrestler. Που να ομολογήσω την αμαρτία μου καθόλου δε τις πάω τέτοιες ταινίες. Και ναι θα το πω: I thought Million Dollar Baby was such an overestimated movie. Αλλά ο παλαιστής μου άρεσε. Δε ξέρω γιατί... Σινεμά δε θα πήγαινα να το δω. I prefer either horror films or movies like The Watchmen or something like that. Όμως ο Aronofsky έχει ένα τόσο μοναδικό τρόπο να θίγει κοινωνικές καταστάσεις και να προβάλλει φαινόμενα, να ασκεί κριτική αλλά χωρίς να είναι επικριτικός... Δε μπορώ να το εξηγήσω... Η Tomei, ππεεε! Ίντα κορμάρα για 45 χρονών γυναίκα. ΟΥΑΟ! So HoTTT! Bottom Line: It IS a good movie. Έστω και αν στο τέλος η Monamie ολίγον με κοροϊδευε επειδή 'εσυγκινήθηκα', όπως είπε. On the other hand, maybe it was just the medication.

Κανά τέταρτο πριν το τέλος της ταινίας θυμήθηκε να με γυρέψει στο skype ο Κ.Γ., ο οποίος ήταν λιώμα με μαλαματίνα, να με ρωτά για το ραντεβού στο γιατρό σε έτσι κατάσταση, εγώ να είμαι θυμωμένη, η Monamie να ντρέπεται και να κουρνιάζει στα παπλώματα για να μη τη δει και εγώ στο τέλος να ξεφουρνίζω 'Είπε μου η γιατρός ότι έπαθα ένα πράμα επειδή είμαι στην κατάλληλη φάση σωματικά και ψυχολογικά να κάμω παιδί και πρέπει να μου κάνεις παιδί και για αυτό είχα τόσες εντονότατες σεξουαλικές ορέξεις και εσύ με έβγαλες σεξομανή και μου έγραψε μια συνταγή που δε δικαιούμαι να πίνω αλκοόλ και ξέρεις ότι κάθε νύχτα πρέπει να πίνω λίγο κρασί να ηρεμώ, ειδικά τώρα τελευταία και τα έχω πάρει που δεν μπορώ ενώ εσύ είσαι wasted και τώρα χαπποπίνω and you better fix this orelse!'. Αναπνοή.

Ο Κ.Γ. να μη ξέρει να πει, μετά από ένα λεπτό και αφού η μαλαματίνα kicks in he says 'I'll fix it luv, don't worry'. Εγώ: 'Τι θα κανονίσεις? Εννά με αγκαστρώσεις δηλαδή?'. Καμιά απάντηση μέσα στην έρημο.

Εμένα να με πιάνουν οι βίδες μου και να δίνω το τελεσίδικο. 'Κανόνισε! Ή Bull-terrier ή κοπελλούδι. Ό,τι σου βγαίνει πιο φτηνό!'.

Καθόλη τη συζήτηση η Monamie na χασκογελά σα το χάχα και μετά να την ακολουθεί και ο Κ.Γ. Όπως και να'χει, εγώ τη θέση μου την ξεκαθάρισα. Ελπίζω αύριο να μη θυμάται τίποτα από όλα αυτά. Αλλά το θέμα παραμένει. Εγώ πότε θα γίνω μάνα?