Back 2 Basics!

I'm alive and I'm back to London for almost a week now. My head hasn't stop spinning since, or has it ever been unspinned?! Μέχρι να συνηθίσω κάπου, ξαναφεύγω και πάλι από την αρχή. That's the story of my life!

Η διαμονή μου στην Κύπρο κυμαίνεται από άσχημη μέχρι μίζερη, most of the time spent there for several and many and various reasons... Οι μόνες σταλαγματιές δροσιάς ήταν οι φίλοι μου που μου χάρισαν απλόχερα για ακόμα μία φορά γλυκιές χαδιάρικες ζεστές χαρούμενες αγαπησιάρικες αναμνήσεις. Mil GRACIAS a todos! Myria, Soti and Maggs thanks for driving me around all the time and all our visits to the Casttle! Leni and Marina GRACIAS for the wonderful time in the not so wonderful Nic. Charalambe, you are my most favourite barman, η συνουσια στο Maple Leaf ήταν απίθανη, θα τη συστήσω σε πολλούς φίλους! Kyriako mouuu, thanks for giving me a shelter and a blanket and a place to sleep and sorry I stood you up that time, I'll make up to you, I promise! Aristi melenia, thanks for the baby oil and the most beautiful beach you've shown me! Nash and Eleni mou, thanks for coming to see me in your busiest night of the week, we have lots to tell about next time we meet. Annula the informer, thanks for everything, tu sabes. Cuz, I love picking me up and taking me to the most posh cafe! Και πριν αρχίσω να ευχαριστώ όλο τον κόσμο για ta life-long accomplishments I should better stop now.

Αλλά όσες ευχάριστες αναμνήσεις και να μου χάρισε η παρέα μου, δεν έκαναν τον χρόνο στο νησί να περάσει γρήγορα, ο οποίος τις πλείστες φορές μου φαινόταν ότι κυλούσε βασανιστικά γελοία αργά... Ίσως να έφταιγε η έρευνα μου, ίσως να έφταιγε η απουσία του Κοινού Γνωστού, ίσως να έφταιγαν όλα τα άλλα...

Και φεύγω μια ζεστή καλοκαιριάτικη βραδιά για να κατέβω ένα συννεφιασμένο δακρύβρεχτο πρωινό στα Λάντα. Ευτυχώς η αγάπη μου με περίμενε στην αίθουσα υποδοχής (as if not;p) και η ζεστή αγκαλιά του και το γνώριμο χάδι στο λαιμό μου εξαφάνισαν κάθε ίχνος κούρασης ψυχικής και σωματικής.

...................................................................................

Και πέρασε σχεδόν μια βδομάδα. Και δε θέλω να τελειώσει. Και δε μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα. Και να με πιάνει ένας πανικός από την κόλαση. Και τις νύχτες ένα τεράστιο ρολόι με κυνηγά σε κάτι αχανείς πεδιάδες και εγώ να τρέχω να ξεφύγω αλλά να μη ξεφεύγω ποτέ. Και μετά να ξυπνώ και να νιώθω τα χέρια του τυλιγμένα στη μέση μου. Αλλά τους εφιάλτες να τους έχω anwz. Should I get a dreamcatcher?!